พรหมจรรย์ไร้รัก (โบ้คลั่งรัก)

กดซื้ออีบุ๊ค MEB ที่ลิงก์นี้เจ้าค่ะ

เมื่อจอมมารต้องการมีทายาท เจ้าเมืองจึงส่งลูกสาวแสนชังให้ไปเป็นเจ้าสาว ชายผู้ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมฆ่าภรรยาของตัวเองไปแล้วถึงเก้าคน เขาจะฆ่านางหรือเก็บนางไว้เป็นแม่พันธุ์นางก็ไม่อาจรู้ได้ #โบ้คลั่งรัก

((โหมดมาร))

“การตายมันง่ายไป”
แคว้ก!
พูดเพียงเท่านั้นชุดเจ้าสาวสีแดงก็ถูกกระชากจนขาดวิ่นเผยให้เห็นเนินไหล่เปล่าเปลือย ผิวนวลเนียนผุดผาดสะท้อนแสงตะเกียงวับวาว
แคว้ก!
กระชากอีกครั้งเสื้อตัวในก็หลุดลุ่ยไม่เหลือชิ้นดี เปิดเปลือยสองเต้าสล้างกลมกลึง จ้าวชงเหยาไม่ได้หวีดร้อง ไม่ได้ปัดป้องขัดขืน เรือนกายของนางเหวี่ยงไปมาตามแรงกระชากทึ้งเสื้อผ้าให้ฉีกขาดราวกับตุ๊กตาไร้ชีวิต
จะถูกฆ่าตาย หรือทำให้ตายทั้งที่ยังหายใจ มันก็ไม่ต่างกันนักหรอก ในเมื่อนางไม่ได้ยี่หระกับการมีชีวิตอยู่ เช่นนั้นนางจำเป็นต้องสนใจร่างกายนี้ด้วยหรือ เขาจะทำอะไรก็เชิญ...
หึ!
จอมมารสวรรค์แค่นเสียงหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นว่านางนอนนิ่งราวกับท้าทาย ท่าทางยโสโอหังและใบหน้าที่เชิดขึ้นน้อยๆ อย่างทะนงในศักดิ์ศรีทำให้เขารู้สึกราวกับตัวเองได้กลับไปเป็นเสือที่กำลังไล่ตะปบกระต่ายด้วยความสนุกสนาน
“ดูสิว่าเจ้าจะเชิดหน้าไปได้สักแค่ไหน”


((โหมดโบ้))

กว่าหม่าเฉาปางจะยอมปล่อยริมฝีปากของเจ้าสาวให้เป็นอิสระ ชงเหยาก็รู้สึกได้ว่าเรียวปากของนางกำลังบวมเห่อจากการบดจูบอย่างเร่าร้อนจนเรือนร่างของนางแทบจะหลอมละลายเป็นไขผึ้งลนไฟ
มือหนาประคองนวลแก้มเอาไว้ ค่อยดึงผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวกลับลงดังเดิม ก่อนจะกุมมือนางไว้แล้วกระซิบแผ่วเบา
“เดินลงจากเกี้ยวไหวหรือไม่”
เมื่อถามไปแล้วเห็นว่าเจ้าสาวคนสวยยังคงนิ่งงัน เขาจึงรวบร่างบางอุ้มลงจากเกี้ยวเสียดื้อๆ